“Ramazanlarda personele, iki defa erzak kutusu dağıtırdı…”

Asistanlığımın 3. Yılı, İnfeksiyon’da rotasyondayım.Genç bir hasta yatıyor, dörtlü odanın sol tarafında pencerenin yanında…

Almanya’dan tatil için gelmiş, tüm vücudunda, adını koymakta zorluk çektiğimiz döküntüler nedeniyle tanı ve tedavi için yatırmışız.

Zorlanıyoruz ve bir türlü tanıyı koyamıyoruz.Murat Hoca, tatilden döndü, vizit için servise geldi o odaya girince, “Bu kızamığı niye yatırdınız? diye sordu.Biz tabii o yaşın verdiği ukalalık ve bilgiçlikle,“Hocam, aklımıza gelmedi değil ama, bu vaka şu nedenlerle kızamık olamaz” diye net bir şekilde itiraz ettik.Sabırla bizi dinledi, güldü, uzatmadı.”Peki, isterseniz bir antikor testi isteyin” dedi. İstedik ve tabii ki sonuç kızamık olarak geldi.

Prof.Dr.Murat Dilmener, çok uzun yıllar pratisyen olarak çalışmış ve tüm zor vakalarla birebir boğuşmuş, inanılmaz pratiği olan bir hekimdi.Kapısına gelen hiç kimseyi geri çevirmezdi…

Çapa dahiliyenin bir geleneği vardı. Arife günü tüm hocalar, başasistan, asistan, hemşire, personel en kıdemli hocadan başlamak üzere, odalara gidilir ve bayramlaşılır.Murat Hoca, madlen çukulatasını almış olarak bizi bekler, elini öper ve bayramlaşırdık.Ramazanlarda tüm personele, kendi kaynaklarından iki defa erzak kutusu dağıtırdı.

Maltepe Üniversitesi Tıp Fakültesinde COVID-19 nedeniyle yaklaşık bir aydır mücadele veriyordu, kaybettik. Hepimizde emeği çoktur.Hekimliğin, ‘Hoca”lığın sadece doktorluk, akademik bilgi olmadığını, aynı zamanda insancıllık, sıcaklık, samimiyet, mütevazilik gibi erdemler olmadan olmayacağını, konuşarak değil, davranışlarıyla öğretti bizlere.

Bencil, küstah ve kibirli insanları hiç sevmezdi.Diğergam kavramının içini her anlamıyla doldururdu. Saygınlığını ve hekimliğin saygınlığını hep korudu.Aklım var oldukça unutmayacağım.
Allah gani gani rahmet eylesin.


Kaynak.Gazete İstasyon